خدایا! سر برگ دفتر دل نام تو.

 خدایا! «وجود من» یک «ترکیب اضافی» است.

خدایا! هر گاه نهنگ دنیا،«یونس» دل را می بلعد و در «ظلمات» شکمش اسیر می کند،این ندای توست که او را از این «غم» جانسوز «نجات» می دهد.

خدایا! «آه» برای «جاه» هیهات هیهات!!

خدایا! نماز،یعنی ناز با راز از دریچه نیاز.

خدایا! روشنی روز از عبادت آفتاب است.

خدایا! «یوسف» دل را از «زلیخای» تعلقات دنیوی برهان.

خدایا! اگر جمال در کمال است پس ما را اکمل کن.

خدایا! هر کس بی تو گمان کند کسی است ، خسی است.

خدایا! راه هموار است اما درون ناهموار.

خدایا! اگر انسانها می دانستند که تو چقدر خوبی ، سراغ جز تو نمی رفتند.

خدایا! به ما چشمی بی عیب برای دیدن غیب عنایت فرما.

خدایا! به ما توفیق ده تا از ملک عبور کرده و به ملکوت برسیم.

خدایا! اگر ما برای خود روزگار بدی ساخته ایم پس چرا دشنام و ناسزا به روزگار؟!

خدایا! اگر کسی دلباخته توست، پس چرا این همه خور و خواب و خشم و شهوت که نتیجه ای جز شغب و جهل و ظلمت ندارد؟!

خدایا! اگر کسی دوستدار شماست ، پس چرا از ملاقاتت این همه بیمناک و هراسان است؟ مگر دوست ، ملاقات دوست را ناخوش دارد؟!

خدایا! آنانکه در گفتار آن سویی هستند ، پس چرا در عمل این سویی حرکت می کنند؟!

خدایا! دو چشم ظاهر را تو دادی وتو آن دو را بینا کردی. پس خنک آن کس که چشم سومش دهی و آن را نیز بینا کنی تا باطنش بی چشم نباشد و به روز حشر نابینا نباشد.

خدایا! چه کسی خوشبخت تر از آنکه فهمیده که دنیا خواندنی است نه خوردنی؟

خدایا! چه کسی شقی تر از «آدم منافق هزار چهره» است؟

خدایا! چه کسی بیچاره تر از «آدم بوقلمون صفت»که لحظه ای با شیطان و لحظه ای با خداست؟

خدایا! چه کسی بیچاره تر از «عالم بی عمل» که در روز قیامت در آتش حسرت خواهد سوخت؟

خدایا! اگر بر هر شکری ، هزارن بار شکر کنم ، باز هم کم است.

خدایا! مشرک اگرچه در مسیر باطل حرکت می کند باز هم نتایج بسیار می گیرد پس اگر مخلص در مسیر حق تلاش کند چه می شود؟!

خدایا! در شگفتم از کسی که شگفتیهای بسیار می بیند اما اندکی شگفت زده نمی شود!

خدایا! در شگفتم از کسانی که کتابهای بسیار می خوانند اما اندکی کتاب وجود خویش را تورق نمی کنند!

خدایا! در شگفتم از کسانی که اگر کسی سالیانی دراز ، پول بسیار گرد آورده باشد آنگاه کسی یکی از آن اسکناسها را آتش زند او را دیوانه می خوانند اما از اینکه عمر عزیز خویش را آتش می زنند و آن را به بیهودگی و بطالت می گذرانند نه تنها تعجب نمی کنند بلکه خود را عاقل نیز می پندارند!

خدایا! در شگفتم از کسانی که وقتی کتابی پر از اغلاط چاپی را مطالعه می کنند بسیار عصبانی وناراحت می شوند ومی گویند:«مااز این همه اغلاط سرسام گرفتیم»اما از اینکه درون آنان از اغلاط لبریز است نه تنها سرسام نمی گیرند وبه تصحیح آنها نمی پردازند که از آن اغلاط دفاع بسیار هم می نمایند و باکسانی که این اغلاط را به آنها یادآوری و در واقع اهدا می کنند کینه و دشمنی می ورزند!

خدایا! در شگفتم از کسی که عمر او به بیهودگی می گذرد و دهان دل او هر روز بسته تر می شود اما دهان ظاهرش در حال خندیدن است!

خدایا! در شگفتم از کسی که برای آنکه بتواند از رساله فوق لیسانس و یا دکتری خود خوب دفاع کند ، مدتها تفکر و تامل می کند و برای تنظیم و تبویب آن تلاش بسیار می کند اما برای چگونگی تنظیم درست و صحیح «رساله وجود خویش» اندکی تامل و تلاش نمی کند تا بتواند به روز حشر پایان نامه قابل دفاعی داشته باشد!

خدایا! در شگفتم از کسی که این همه مخلص این و آن می شود اما معلوم نیست کی می خواهد مخلص شما بشود!

خدایا! در شگفتم از کسانی که نه تنها بر عمر تلف کرده ، حسرت نمی خورند بلکه کسانی را که دارای چنین حسرت و تاسف و تلهفی هستند به باد تمسخر می گیرند و آنان را ساده فرض می کنند و بعضا به آنان توصیه می کنند «بی خیال باش» و «این جیزها رافراموش کن» و همواره آنان را به «خوش باش» و «شاد باش» و «به این چیزها فکر نکن» فرا می خوانند.عجب توصیه ای!

خدایا! در شگفتم از کسی که هر گاه از طرف انسان ضعیفی به عنوان نماینده اش در جایی منصوب می شود بسیار اظهار خوشحالی می کند اما به اینکه نماینده خدا در زمین است چندان توجهی ندارد تا از صمیم قلب و از عمق وجود بسیار بسیار شادی کند!

خدایا! این درون آلوده را پالوده کن.

خدایا! به ما لیاقت آدم شدن عنایت کن. 

خدایا! از اینکه نعمت هستی را به من ارزانی داشته ای از شما بسیار سپاسگزارم.

      منبع : (کتاب عبدالکریم شاحیدر)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

: مرتبه

موضوع : <-PostCategory->
ارسال شده توسط علی چنگیزیان در تاریخ یک شنبه 10 مهر 1390برچسب:,

|